ای رفته به فرخی و فیروزی


باز آمده در ضمان به روزی

بر لالهٔ رمح و سبزهٔ خنجر


در باغ مصاف کرده نوروزی

چون تیر نهاده کار عالم را


یک ساعت در کمان تو گوزی

تو ناصر دینی و ازین معنی


یزدان همه نصرتت کند روزی

در حمله درنده ای و دوزنده


صف می دری و جگر همی دوزی

پروانه سمندر ظفر باشد


چون مشعلهٔ سنان بیفروزی

فرزین بنهی به طرح رستم را


آنجا که به لعب اسب کین توزی

صد شه به پیاده پی براندازد


آنرا که تو بازیی بیاموزی

می ساز به اختیار من بنده


تا خرمن فتنها همی سوزی

ای روز مخالفانت شب گشته


می خور به مراد خود شبانروزی